Миняшкин
Миняшкин (рушла Миняшкино) — Кого Йынгы ӓнгӹр шалахай сирӹштӹ вӓрлӓнӓ. Йоласал гӹц ик уштыш. Сола лӹм тишкӹ пӹтӓришӹ ӹлӓш толшывлӓ логӹц ик марын лӹм «Миняш»/ «Дмитрий» гӹц лин. Сола лишнӹ Тьопонер, Когонер, Йылын карем, Онисин карем, Якон острок каремвлӓ ылыт.
Истори
[тӧрлӓтӓш | кодым тӧрлӓш]Пӹтӓришӹ гӓнӓ сола гишӓн 1795-шӹ ин сирӹмӹ. Тӹнӓм сола «Выселок Дмитриев» маналтын. Солашты первишен мӱлӓндӹ пӓшӓм ӹштенӹт, вольыкым урденӹт. 1929-шӹ ин «Кыралшы» колхозым ӹштенӹт. Тӹдӹн пӹтӓришӹ вуйлатышыжы Д.Андреев лин. Кого Вырсышты Миняшкин гӹц 44 эдем кредӓлӹн, нӹнӹ логӹц луаткоктынжы коленӹт, кымлы коктынжы пӧртӹлӹнӹт. Тидӹ: майор Арсений Иванович Ихонькин, гв. сержант Иван Иванович Соловьёв, рядовой Георгий Михайлович Никифоров дӓ молат. Ти сола цӱдӓ вӹдсӹнзӓ доно лӹмлӹ ылеш. 1923-шы ин юр паштек сола вуйышты Кого Йынгы ӓнгӹр доны у вӹдсӹнзӓ пачылтын. Вӹд ире, но сарикӓ ылын. Качкаш шолташ ярыде. Сола хресӓнь Василий Соловьёв тидӹ гишӓн участковый врач Николай Николаевич Кондрашовлан шайыштын. Вӹдӹм тергенӹт. Тидӹ железистый минеральный вӹд ылын. Цӱдӓ вӹд гишӓн шая йӹле шӓрлен, дӓ Миняшкиныш суасвлӓ, суасламарывлӓ, Пермь хала гӹц моло эдемвлӓ лицӓлтӓш толыныт. 1937-шӹ ин Лузин сола лишнӹ «Миняшкиский источник» санатори пӓшӓлӓш тӹнгӓлӹн. Кӹзӹт вӹдсӹнзӓ ямын.
Ӹлӹзӹ шот
[тӧрлӓтӓш | кодым тӧрлӓш]1795-шӹ и - 9 кудывичӹ;
1859-шӹ и - 22 кудывичӹ (62 пӱэргӹ дӓ 64 ӹдӹрӓмӓш);
1897-шӹ и — 32 кудывичӹ (74 пӱэргӹ дӓ 90 ӹдӹрӓмӓш);
1915-шӹ и — 35 кудывичӹ, 146 эдем;
1919-шӹ и — 34 кудывичӹ, 182 эдем (81 пӱэргӹ дӓ 101 ӹдӹрӓмӓш);
1926-шы и — 161 эдем;
2001-шӹ и — 34 кудывичӹ, 75 эдем (36 пӱэргӹ дӓ 39 ӹдӹрӓмӓш).